De dolmen van Oppagne
(ook het
zuidelijk ganggraf, Wéris II genoemd )
De "dolmen van Oppagne" (hunebed
van Oppagne)
werd op het einde van de 19de eeuw ontdekt. Op een mooie dag in het
jaar 1888 besloot Félix, zoon van boer Antoine
Lambert, het
zijn vader wat te vergemakkelijker: de grote stenen die het ploegen van
het veld altijd extra zwaar maakte, zou hij nu
eindelijk eens uitgraven en wegslepen. Maar...
Félix
deed niets zonder nadenken, hij hield er zijn gedachten altijd bij.
Toen hij even pauzeerde en de uitgegraven stenen overzag, vroeg hij
zich af of het hier misschien niet om een dolmen ging: hij zag een
opmerkelijke gelijkenis met die dolmen van
Wéris, zo'n
anderhalve kilometer verder. Wat een geluk voor ons!
Plan voor restauratie (©
Région wallonne)
In rechthoekige grafkamer (binnenafmetingen L 5 m x Br 1,00 - 1,80 m x
H 0,7 - 0,9 m) liggen vloertegels.
De grafkamer wordt gevormd door vier draagstenen (o-s-t-u), drie
dekstenen (p-q-r), een hoofdeindesteen (w) en een toegangssteen (m). In
deze laatste is een rondboog uitgeklopt, de opening vormt een
omgekeerde U. Hierlangs werden de overledenen de grafkamer
ingebracht. Evenals bij de dolmen van Wéris heeft deze
dolmen
een kort, overdekt voorportaal (b-e + a-j). Achter de grafkamer ligt
een groot blok puddingsteen (x). Deze steen ligt iets dieper dan de
grafbodem en is gelijkend met steen G van de dolmen van
Wéris. Waarom die er ligt, wat zijn betekenis is, blijft tot
nu
toe ongekend. De vele kleine
stenen die zich op de site bevinden, werden als stopstenen gebruikt om
de ruimte tussen de grote stenen dicht te stoppen.
(© Région
wallonne)
|
|
Zo'n 5.000 jaar geleden, in het laat-neolithicum (late nieuwe
steentijd), hebben mensen van een groep van de Seine-Oise-Marne-cultuur
(SOM) hier de dolmens opgericht. De in de
dolmen van
Oppagne gevonden beenderresten wijzen op een
inhumatie van minstens een tiental individuen van verschillende
leeftijden. De gevonden grafgiften waren stenen voorwerpen zoals
schrabbers, slagpinnen en steelspitsen (pijlpunten). Scherven
afkomstig van klokbeker aardewerk wijzen op een later
hergebruik
van het monument tussen 2200-2000 v.Chr door een groep van de
klokbekercultuur (KB).
MENHIRS
25 m ten oosten van de dolmen vindt men vijf menhirs. Drie waren
er reeds in 1888 bekend, de andere twee werden tijdens opgravingen in
1986 ontdekt. Tijdens latere opgravingswerken heeft men het
oorspronkelijk plantgat van vier menhirs weergevonden en
in april
1997 werden dan ook deze vier menhirs weer op hun oorspronkelijk plaats
rechtgezet.